Van passie mijn werk maken
Ik wist toen ik jong al dat ik twee passies had; dieren stond hier stipt op nummer één. Creatief bezig zijn stond op twee. En dat is nooit veranderd.
Terwijl ik mediaredactie aan het Mediacollege studeerde, kocht ik samen met mijn moeder mijn eerste paard. De droom voor ieder paardenmeisje natuurlijk. Ik was toen net twintig en had de voorgaande jaren niet héél veel met paarden gedaan. Na een nare periode in mijn leven heeft het eventjes geduurd tot ik mijzelf weer kon verblijden met zo’n hobby.
Toen ons eerste paard helaas door de gevolgen van een hoefbeen splinter en hoefkatrolontsteking moest worden ingeslapen, kwam al vrij snel Azumar (toen nog Jack) op ons pad. Een mager, super jong paard met gebitsproblemen. Maar oh, oh, wat was hij LEUK! Ik ben eerder teruggekomen van vakantie om hem te bezichtigen en ik voelde direct dat we hiervoor moesten gaan. Niet de meest handige zet eigenlijk, maar zijn gebitsproblemen lostte dankzij een goede tandarts gauw op en hij bloeide daarbij op van leven!
Azu kwam net uit de opfok. We moesten dus alles zelf gaan aanleren. En wie wat langer mee gaat in de paardenwereld, weet waarschijnlijk hoe de meningen daarover verdeeld zijn… Ik liet echter niet los van mijn standpunt dat iedereen een paard kan opleiden en begon veel bij te leren! Hoe leren paarden? Hoe gebruik ik deze kennis in onze voordelen? Wat zijn emotiesystemen? Het para- en sympatisch zenuwstelsel? Ik ging er helemaal in op (en nog steeds, haha)!
Ik besloot de opleiding tot paardengedragsadviseur te doen. En toen ik dit blijkbaar zo makkelijk doorging en zó leuk vond, besloot ik de gehele opleiding af te ronden tot gedragstherapeut voor paarden. Dat is waar we nu zijn; inmiddels mag ik mijzelf gedragstherapeut voor paarden noemen! Met de door mijn moeder gemaakte snuffelmatten en arsenaal aan leuke spullen, wil ik ook jou en je paard introduceren aan cooperatice care, speur- en puzzelwerk!
Er zijn nog meer dingen waar ik me in verdiepen wil. Een kleine greep hiervan is gymnasticering middels R+, trauma en aangeleerde hulpeloosheid bij paarden.
Maar ik moet mezelf er elke dag weer aan herinneren dat ik niet alles te gelijk kan doen!
